My dzis zdecydowalismy sie na sandboarding - sport, ktory znany jest w tej miejscowosci ze wzgledu na wystepowanie tu rozleglych wydm ( 130 000 ha), z ktorych najwyzsza ma 30m.
Okazalo sie ze zjezdzanie na desce po piasku moze byc duzo przyjemniejsze od tego na sniegu ( miekkie ladowanie w przypadku utraty rownowagi, co zdarzalo sie nam stosunkowo czesto;)). Na tych bardziej stromych wydmach mozna bylo tez sprobowac zjazdu na szerszej desce bez wiazan, w pozycji lezacej - tu adrenalinka zapewniona w pelni ( dodam, ze adrenaline bardziej wywolywala stromosc gorki czy tez predkosc - wbrew pozorom zjazd byl calkiem bezpieczny)
Wydmy o zachodzie slonca okazaly sie byc pieknym obiektem dla fotografow, ktorzy nie zjezdzali na deskach - miejsce piekne i warte zobaczenia!
Po 2 godzinach zjazdow, w pelni opiaszczeni od stop do glow, wrocilismy do posady. Tam dluuga i dokladna kapiel i pranie i nadeszla pora na obiadokolacje. Zaprosilismy naszych znajomych - Francuza - Davida - poznanego wczesniej w posadzie w Meridzie) oraz Amerykanke- Beth i udalismy sie do poleconej przez wlascicieli posady restauracji.
Okazalo sie ze lokal nie nalezal do najtanszych, przez co wiekszosc z nas zdecydowala sie na zamowienie pizzy. W oczekiwaniu na jedzonko, wdalismy sie w dyskusje z poznanymi w podrozy znajomymi. Beth - pisarka przewodnikow turystycznych - pracuje obecnie nad przewodnikiem po Wenezuli - jest juz tutaj 4 raz. Mielismy wiec okazje do skonfrontowania naszych dalszych planow zwiedzania.
Dawid z kolei, to typowy backpackers. Kazdego roku wyjezdza na 3 miesiace podrozy w rozne czesci swiata, podrozoje w wiekszosci sam i wiekszosc zarobionych pieniedzy przeznacza wlasnie na ten cel. Kolacyjny wieczor minal bardzo milo.
Po kolacji przyszedl czas na sieste w posadzie.
Rozpoczelismy rozgrywke makao z naszymi nowo poznanymi znajomymi, popijajac przy tym dobrze zmrozona sangrie - mile zakonczenie dnia!:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz